Ons basisinstrumentarium is het luisterende oor, de voelende vingers, de observerende blik en het gesproken woord. Maar ze intrigeren ons minder dan de D-dimeertest of de CRP-sneltest. Zelfs de stethoscoop als hulpmiddel oogt spannender dan onze eigen zintuigen en vaardigheden. Zo is taal in de context van zorg zo vanzelfsprekend dat we er niet snel en pas na overreding bij stilstaan.
